Even voorstellen; Lucas de Breed

Tja; met wie kan ik anders beginnen dan met mijn vriend Lucas; m´n metgezel tijdens de eerste 10 dagen van mijn reis. Doordat Lucas in de 16 jaar van onze vriendschap al 10 jaar buiten Nederland woont (Edinburgh, Londen, New York & San Francisco), zien we elkaar niet al teveel, maar ik kan je zeggen dat dit totaal geen invloed hoeft te hebben op het opbouwen van een sterke band. Wat dan ook zo klasse is, is dat het soms, als we elkaar lang niet hebben gezien, het gewoon een hele middag over neuken, stront of pies kan gaan. En op totaal ongeshichkte momenten zoals diep in de nacht na de nodige glazen bier het over de zin van het leven (nou ja goed: familie, liefde, toekomst, etc) kan gaan. Het gaat er niet om hoe vaak je elkaar ziet of spreekt, maar hoe je de tijd invult als je elkaar wel ziet. Dat bewijst Lucas elke keer weer. Veel loyalere vrienden vind je niet zomaar (als je nu zoiets hebt van ¨kappen nou met die veer in z´n reet¨, lees dan maar door, want die gaat er zo weer uit) en dit is direct de reden dat ik ervoor koos om eerst hem op te gaan zoeken in Californie. Spijt? Geen seconde, maar wat was het intensief!

Want naast dat de goede man trouw is, is het een soort aangestoken voetzoeker in een te kleine ruimte ; het stuitert alle kanten op en er komt gevaarlijk vuur vanaf. Altijd en overal zoekt hij de grens. Waar een gemiddeld persoon prima kan leven met twee opties voor een hotel of restaurantje en dan een keuze maakt, zoekt Lucas er minimaal vijf. ¨Waar heb je zin in Justin? Italiaans, Sushi, Burgers¨? Ik had wel zin in een echt goede Amerikaanse burger, zo eentje die nog ´culinair´ genoemd mag worden omdat ze er naast mayonaise, ketchup, augurk, mosterd, uien, meer ketchup, kaas en vlees ook iets op doen dat ze truffel durven te noemen. Nadat ik uit 8 burgertenten een keuze had gemaakt, kwam hij toch nog even terug op de Sushi, want dat is toch ook wel heel erg lekker. WTF! Nog zo eentje: Als er drie soorten pizza's op de kaart staan en de vraag tot de mogelijkheid tot het zelf samenstellen van een pizza met de verschillende ingredienten van de kaart al positief beantwoord is, dan wil Lucas graag een extra grote pizza voor twee personen, in plaats van twee losse pizza's. Zonder schaamte dan he, kom op.

Altijd op zoek naar dat exclusieve, nooit genoegen nemen met minder. Dat leidt weleens tot vermoeidheid (zeker na 10 dagen), maar nog vaker tot grappige momenten, want hij brengt het met humor en weet precies wat hij doet. Behalve bij vrouwen dan. Want in een discotheek wordt het hem weleens teveel, het liefst geeft hij ze allemaal evenveel aandacht, ook daarin vindt hij keuzes maken al niet al te makkelijk en wat blijft er dan nog over aan het einde van de avond... Dat maakt het dan wel weer mooi eigenlijk, het heeft wel iets ironisch, maar ik vraag me weleens af hoe hij het zelf volhoudt. Er lijken ook gewoon niet genoeg uren in een dag te zitten. Gaan, gaan, gaan, knallen is het devies. Eerlijk gezegd, als ik nu terugkijk op deze 10 dagen, ben ik daarvoor dankbaar. Want ik had met niemand anders in zo'n korte tijd, zoveel gezichten van Californie kunnen zien. Ruim 3000 kilometer hebben we gereden door natuur, woestijn, steden en langs de kust. Prachtige herinneringen. Lucas bedankt maat, het was echt geweldig! Op naar de volgende 16 jaar vriendschap.